Castro Laboreiro

Os andaríns do Souto do Vello tiveron que pagar as consecuencias das condicións  meteorolóxicas. Para que logo digan que non hai cambio climático! Estamos en abril e a organización do Souto do Vello tivo que facer un cambio de última hora e buscar unha ruta alternativa. Ollo, pero só cambiaron a primeira parte da xornada, o remate no Miracastro de Castro Laboreiro non houbo necesidade de cambialo.

Comezaron cruzando a ponte internacional sobre o Miño en Tui, como se facía antes, para coller a senda verde, ou tamén chamada Ecopista, que leva ata Monçao. Despois dunha pequena molladura nada máis comezar, todo foi sobre rodas, xa que se trata dunha ruta fácil e o tempo acompañou. Polo camiño pódense ver algunhas das antigas estacións porque  a pista vai por unha antiga ruta de tren. Hai que salientar o valor paisaxístico e natural das paisaxes que se van vendo ó longo da ruta (viñedos, prados, pequenas vilas, río Miño…). Máis ou menos na metade do camiño hai unha torre da homenaxe dunha antiga fortificación.

Entre conto e conto chegan a Monçao onde estaba agardando o autobús para poder cambiar a roupa. Como había tempo a comitiva cruzou a ponte ata Salvaterra. Alí dividíronse, uns foron visitar a fortaleza e outros foron repoñer forzas a outras “fortalezas”.

A partir de aí continúa o programa como estaba previsto. Visita ó santuario do bacalhau no restaurante Miracastro en Castro Laboreiro. Coma todos os anos (ou mellor ca outros anos), fomos dando conta (digo fomos porque a partir de aquí tamén colaborou este cronista) dun bo presunto, un caldo quentiño, o bacalhau con broas coma sempre e un cabrito excelente…sen esquecernos da sobremesa. E a sobremesa inclúe a actuación do afamado grupo Os Soutiños, que fixeron as delicias dos bailaríns asistentes coas súas pezas ben harmonizadas.

Con poucas ganas de saír, xa que se estaba moi ben e fóra nevaba, chegou o momento de coller o autobús para volver a Matamá.

Para ver as fotos clica aquí.