Fin de tempada por Beade e Bembrive

 

O pasado domingo chegamos ó final da tempada 24-25 e para celebralo organizamos un xantar campestre no precioso Parque Forestal de Beade. Pero antes había que facer ganas de comer, para iso preparamos unha bonita ruta polos roteiros preparados polas Comunidades de Montes de Vigo.

A saída foi dende o mesmo Parque Forestal para facer un bonito percorrido seguindo parte do curso do río Eifonso.

O descenso deste fermoso río dá lugar á formación de pequenas fervenzas como a de Bouzafría. Tamén pasamos por diversas construcións como muíños, pasarelas, etc., algúns en mal estado outros totalmente renovados.

Pasamos polo lugar de Couso onde hai outra bonita área recreativa e a presa do Galleiro.

Outros dos lugares de interese polos que pasamos foron a coñecida como aldea da Fraga ou Casas Vellas, poboado abandonado dende o século XVIII e “A casa das auga”, lugar que acumulaba as augas coas que se abastecía a Vigo no século XIX. 

Nesta ruta contamos coa colaboración dun guía local, nin máis nin menos que o amigo Suso, a quen agradecemos moito. Como agradecemos tamén á súa dona Luci que fixo de guía para o grupo alternativo facendo unha pequena ruta moi bonita nos arredores do parque.

Ó chegar de novo ó parque forestal xa tiñamos preparados uns exquisitos chouripáns quentiños que preparamos nos asadeiros habilitados e uns pratos de chourizo leonés agasallo da nosa amiga Maribel. Repartidos polas distintas mesas do lugar demos conta dun bo xantar regado con viño agasallo de Fernando, o noso colleiteiro de confianza. Xa de sobremesa non faltaron as rosquillas Ancla, agasallo de Kico regadas con sidra de Bembrive agasallo dos recentes avós Isa e Bacelos.

E como se adoita facer nestas ocasións, rematamos a xornada coa actuación estelar do grupo Os Soutiños que fixeron as ledicias de propios e achegados.

Rematada unha nova tempada, xa quedamos convocados para comezar a 25-26 no mes de setembro, mentres tanto a descansar e gozar do verán con familiares e amigos.

Para ver as fotos fai clic aquí.

Bembrive-Beade (Fin de tempada)

 

Couto Mixto - Lobios

 

Unha nova saída de fin de semana para O Souto do Vello. Desta volta trasladámonos ata o Gerés-Xurés para camiñar entre Galiza e Portugal.

Toda a semana estivemos pendentes e soprando un pouco para que a fin de semana viñese con bo tempo. Non foi así, estivo un tempo máis invernal que primaveral, pero iso non diminuíu a ilusión dos andaríns e andarinas para afrontar o “Camiño privilexiado” o sábado e a Corga da Fecha o domingo.

O primeiro que fixemos foi achegarnos ata Santiago de Rubiás, unha aldea do concello de Calvos de Randín, que formaba parte do chamado Couto Mixto.

O Couto Mixto (en portugués: Couto Misto) foi un microestado independente situado no val do río Salas, na vertente norte da serra do Larouco entre Galicia e Portugal. Constituído polas aldeas de Santiago, onde se estableceu a capital, Rubiás e Meaus (hoxe As Maus). Ocupaba unha superficie de 26,9 km² e segundo estimacións do seu penúltimo xuíz, Delfín Modesto Brandón, tiña unha poboación de non máis de 1000 habitantes entre os anos 1862 e 1864.

En Santiago estaba agardando Ricardo, un guía que nos explicaría a historia deste curioso lugar ó tempo que visitabamos a igrexa onde se atopa unha réplica da Arca das Tres Chaves, onde se gardaban os documentos do Couto Mixto.

Rematada a visita comezamos a andaina polo chamado “Camiño privilexiado”. Os habitantes do Couto dispuñan dun camiño privilexiado que, partindo do Couto, atravesaba as terras de Calvos de Randín, na Galiza, e de Turei, en Portugal. Estaba delimitado por mouróns ou marcos de pedra, marcados con diversos sinais, como cruces.

Utilizado para o tránsito de persoas e de mercadorías, as autoridades de ambos os países non podían realizar ningunha aprehensión dentro dos seus límites (nin tan sequera de contrabando), nin podían molestar os seus usuarios.
Os habitantes do Couto non necesitaban de licenza para o porte de armas de calquera clase (de caza ou de defensa), nin dentro do Couto, nin no Camiño Privilexiado.

Hoxe máis que camiño privilexiado habería que chamalo camiño enchoupado, pola cantidade de auga que atopamos e que dificultou a marcha en moitos momentos.

Mentres os andaríns facían a ruta, o grupo alternativo continuou a visita e logo desprazáronse ata a localidade de Montalegre onde fixeron algo de turismo e coñeceron a súa gastronomía.

Xa pola tarde todos xuntos fomos ata o hotel Lusitano en Lobios para pasar a noite despois dunha estupenda cea no restaurante do hotel.

 O domingo fixemos unha bonita ruta en busca da Corga da Fecha, unha fervenza espectacular que baixaba ben chea de auga ofrecendo un marabilloso espectáculo.

Esta ruta está considerada unha das máis atractivas que se poden facer no Parque Natural Baixa Limia - Serra do Xurés e é o resultado da unión do Sendeiro da Corga da Fecha, o Sendeiro da Cabaniña do Curro e a antiga calzada romana Vía Nova XVIII, que unía a actual Braga coa actual Astorga.

Rematamos a andaina cun paseíño ó pé do río Caldo ata chegar ás instalacións do Balneario. Algúns probaron a temperatura das augas do río antes de subir ó autobús para a volta a casa.

Unha estupenda fin de semana a pesar de que o tempo non acompañara todo o que debía.

Quedamos convocados para o vindeiro 8 de xuño para celebrar o remate da tempada 24-25.

Para ver as fotos fai clic aquí.

Couto Mixto - Lobios

 

Trilho do megalitismo - Castro Laboreiro

 

O Souto do Vello segue fiel ós seus costumes e por iso neste primaveral mes de abril fixemos a habitual visita ó noso Santuario do Bacalhau.

Esta mañá de domingo dirixímonos cara a Castro Laboreiro para facer unha pequena ruta pola Serra do Gerés, pura natureza chea de fervenzas, miradoiros, penedos, núcleos megalíticos e outras marabillas que conforman este parque natural digno de conservar.

Tal como indicaba o cartaz publicado neste blog, iniciamos o percorrido na branda de Outeiro para pasar pola branda de Rodeiro. Continuamos o camiño cara o Planalto de Castro Laboreiro pasando por varios núcleos megalíticos parándonos a observar algunhas das mámoas que atopamos.

Continuamos pegados á fronteira coa Galiza onde atopamos o núcleo megalítico do Alto da Portela de Pau.

Camiñando por unhas boas pistas de montaña cun ollo posto nas ameazantes nubes negras que viñan do sur chegamos ó punto de partida sen necesidade de sacar o chuvasqueiro. Alí nos agardaba Rubén que nos achegou ata o restaurante Miracastro para gozar do habitual menú cos fumeiros, bacalhau e cabrito ben regados. Moitas grazas a todo o persoal do restaurante pola acollida.

Despois do xantar e antes da actuación estelar dos Soutiños, fixeron entrega de diversos agasallos a varias persoas que dun xeito ou doutro se encargan de organizar e dinamizar as saídas mensuais, en especial Bacelos que dedica horas para que todo saia o mellor posible.

Temos que agradecer a colaboración de todos os asistentes durante todo o ano, salientando o traballo de Ángeles que elaborou uns libros preciosos coas fotos da saída que fixemos a Riaño. Moitas grazas de parte de todos os agasallados.

Rematada a actuación dos Soutiños, Rubén tróuxonos ata Vigo pensando xa na seguinte saída que será a fin de semana do 10 e 11 de maio que visitaremos e coñeceremos a historia do Couto Mixto.

Para ver as fotos fai clic aquí.

Trilho do megalitismo

 

Polas terras de Pantón (Frontón)

 

Por fin puidemos facer realidade o desexo de realizar esta ruta polas terras de Pantón, en concreto pola localidade de Frontón de onde é orixinaria a nosa compañeira Josefa. Despois de darnos a benvida agasallándonos cun cafeliño e mais unhas roscas da confitería Ancla, Josefa, moi emocionada tamén pola presenza das súas fillas e irmá, fixo de guía polas ruelas de Frontón amosándonos a súa casa, a vella escola onde asisitiu, e como non os preciosos miradoiros da

ruta. Un dos primeiros que visitamos foi o de Pena Pombeira, o lugar máis alto do concello de Ferreira de Pantón, a 707 m de altitude, contemplando dende alí o final do curso do río Sil antes de deitar as súas augas no Miño. Máis tarde chegamos ó miradoiro da Cruz, que como o nome indica está coroado por unha grande cruz dende a que se pode contemplar unha fermosa paisaxe salientando a igrexa de San Vicente de Pombeiro. Esta xoia do románico do século XII foi a seguinte parada da nosa ruta.

Como é habitual en moitas outras igrexas da zona, San Vicente de Pombeiro formou parte, alá polo século X, dun mosteiro do que hoxe non quedan máis que algunhas pegadas. A igrexa foi construída entre os séculos XII e XIII, aínda que en etapas posteriores sufriu diversas reformas. É de planta basilical, con tres naves e outras tantas ábsidas semicirculares. A particular entrada principal está disposta entre dous contrafortes.

Continuando por un bonito sendeiro chegamos ata os sartegos antropomórficos de O Preguntoiro. Trátase de catro tumbas escavadas na rocha. Unha delas está sen rematar, hai outras dúas perfectamente visibles e outra medio agachada xa que conserva a lousa orixinal que a tapaba. As tumbas están orientadas de leste a oeste polo que se confirma que se trata dun soterramento cristián. Polo tipo de tumbas fai pensar que son de época medieval, séculos X ou XI. Aínda que hai algunha teoría que as localiza no período cristián da época sueva.

Xa despois desta visita continuamos sendeiro pasando pola aldea abandonada de Penaveada para chegar ata San Cosmede.

Como remate desta preciosa e emocionante ruta puidemos degustar as ricas rosquillas Ancla agasallo do noso amigo Kico.

Moitas grazas a todos e todas. Xa estamos agardando que chegue o vindeiro 6 de abril para encamiñar os nosos pasos cara ó noso santuario do bacalhau.

Para ver as fotos fai clic aquí.