Antes de comezar teño que
confesar que algúns andaríns acusan a este humilde servidor de que a
organización me paga para falar ben dela…abofé que si, e desta volta moito máis
porque a fin de semana que pasamos na Fonsagrada foi fantástica. Pero tamén
teño que dicirlle á organización que o porco ten dous xamóns, así que…tomade
nota.
É certo, esta última fin de
semana de maio achegámonos ata A Fonsagrada para facer un par de andainas. A primeira
alegría levamos ao chegar xa que nos estaban esperando Mª José e Carlos Miguel totalmente recuperado. Unha
gozada velos de novo con nós. Lembrámonos de Mª Jesús e mais de Poli e mandamos
forza para que pouco a pouco se vaian recuperando e poidan estar pronto con
nós. Lamentamos as pequenas lesións e contratempos que se deron e que impediron
a algunhas andarinas facer as rutas completas. Son cousas que pasan.
Despois de acomodarnos nas
espléndidas instalacións do albergue Cantábrico, fomos recoñecer o lugar con
algunha visita ás viñotecas para engraxar as articulacións.
O sábado ben cediño estabamos
preparados para comezar a ruta do desfiladeiro de Bustelín, no concello
asturiano de Ibias.
Está considerada unha das
rutas máis espectaculares do Parque Natural de las Fuentes del Narcea, Degaña e
Ibias. A ruta vai pasando polo chamado “Desfiladero de Bustelín”, un
impresionante sendeiro aberto na roca desde o que se pode gozar de magníficas
paisaxes, enormes bosques con vexetación variada como érbedos, castiñeiros,
sobreiras, etc. Por unha ponte colgante accédese ao lugar de Río de porcos,
logo pásase por outras aldeas semiabandoadas como Peneda, Bustelo e Bustelín
onde se poden contemplar construcións típicas como os hórreos co teito de
palla. Tamén atopamos cortines, que son as construcións que se facían para
protexer as colmeas do ataque dos osos, ou as corripas que era onde se
acumulaban os ourizos das castañas.
Seguindo o curso do río
chegamos ata a Cova do Oso, que foi mina de ferro de Fornaza e Vilar de Cuíña.
Pasamos tamén pola bonita capela de San Antonio. A ruta fainos pasar de novo
por Río de porcos antes de coller o autobús para volver á Fonsagrada.
Cando chegamos, algúns foron
visitar o museo etnográfico que paga moito a pena. Despois da ducha e
alicatado, paseo e cea no restaurante Cantábrico.
O domingo tocaban dúas nunha. Queriamos
percorrer o Espazo Natural de Carballido, incluído na Rede Natura e declarado
Reserva da Biosfera pola UNESCO. Neste lugar están incluídas a ruta de Gallol e
a ruta de Pena Guímara. Comezamos o percorrido por un dos máis grandes soutos de
Galicia e chegamos ata o espectacular Castro do Castelo situado nun lugar case
inaccesible pero dunha beleza singular. Na ruta de Pena Guímara atravesamos un
precioso bosque atlántico con carballos, acivros, teixos, freixos, etc. No
percorrido, case sempre por un sendeiro ao pé do río Veiga de Logares, pódense
contemplar valiosos elementos naturais como as Foces da Pinguela ou as Covas de
Vilardíaz.
Acabamos sobre as catro e
media ao pé das escolas de Vilardíaz onde nos esperaba a degustación das
suculentas rosquillas Ancla, obsequio do amigo Kico, e viño de Ponteareas
agasallo da organización. Teño ou non teño razón a falar ben da organización
despois deste relato?
Para ver as fotos fai clic
aquí.
Fixemos unha
visita guiada ás instalación e logo degustamos un par de viños ofrecidos pola
adega que acompañamos das imprescindibles rosquillas de Ancla. Por certo que
aproveitamos para felicitar ó noso amigo Kiko que ese día se facía un pouco
máis vello. Felicitar e agradecerlle as rosquillas.
Seguindo o curso do río
chegamos ata a Cova do Oso, que foi mina de ferro de Fornaza e Vilar de Cuíña.
Pasamos tamén pola bonita capela de San Antonio. A ruta fainos pasar de novo
por Río de porcos antes de coller o autobús para volver á Fonsagrada.
A etapa transcorre pola
Serra do Suído, onde están os puntos de maior altitude da provincia de
Pontevedra. Comezamos a andar ao pé do eucalipto do Ceo, un bo exemplar de
eucalipto. De aí fomos ata o muíño do Ceo, un muíño moi bonito e que ten unha
levada de gran lonxitude e moi ben conservada. Un sendeiro polo medio do monte
levounos ata o camiño empedrado que sobe ata Ventín e despois a Bustelos. Aí ao
pé da capela de San Caetano tomamos o bocadillo que nos daría forza para
seguir. A partir de aquí pasamos pola fraga de Oredo cruzada polo río Couñago,
afluente do Oitavén. Trátase dun bosque caducifolio de gran beleza pola
diversidade de especies vexetais que reúne. Sáese da fraga no Alto do Foxo. A
través dunha pista forestal chegamos ata o Couto do Corgo, onde se atopan os
restos dun foxo do lobo dobre. O camiño continúa por unha zona case sempre chea
de auga chamada Chan dos Prados. Dende aquí tomamos un desvío para subir ao
Coto de Eiras de 885 m,
un espléndido miradoiro dende onde puidemos contemplar a Ría de Vigo e máis
alá. Para subir a este Coto, a organización preparounos un “atallo” que nos
levou unha hora máis chegar ao alto. Aí puidemos aprender para que serven as
mans cando fas sendeirismo, ou mellor dito “alpinismo”. Pero que ben o
pasamos…sobre todo despois de chegar ao alto. Despois de baixar do Coto
aproveitamos para tomar un pequeño refrixerio. Sen poder durmir sesta tomamos
camiño a Traspielas. Ao saír de Traspielas coincidimos co sendeiro do río
Barragán e visitamos o muíño e a fervenza do río Pielas. Despois xa nos quedaba
o tramo final que nos levaría ata Xunqueiras onde nos esperaba o autobús para
volver a Vigo. 
