O Souto do Vello estivo no Galiñeiro

Como non podía ser doutro xeito, os andaríns do Souto do Vello estivemos o domingo no Galiñeiro para reclamar a protección do monte. Aínda que as condicións meteorolóxicas non axudaron acudiu bastante xente, tal e como recollen as crónicas dos distintos xornais. Neste enlace http://www.elmundo.es/elmundo/2011/02/20/galicia/1298232359.html
podedes ver a noticia publicada polo diario "El mundo" e as fotos publicadas dan fe da nosa participación.
Na seguinte presentación podedes ver algunhas instantáneas da xornada.



Agardamos a vosa colaboración expresando as opinións a través dos comentarios.

Andaina Prado-Cocido

Segundo as informacións recibidas na nosa redacción, o pasado domingo 13 de febreiro, os andaríns "Do Souto do Vello" foron facer unha pateada con cocido a Prado, na parroquia de Morgadáns (Gondomar); unha paraxe marabillosa entre o Galiñeiro e o Aloia cunhas vistas impresionantes da ría. Desta volta os partes meteorolóxicos non foron benévolos e fixeron que moitos dos apuntados non quixeran "lavarse" (dos 54 anotados nun principio, apareceron 48 valentes). Así foi que comezaron a andaina ás 10 da mañá con algo de chuvia, pero con moitas ganas. Seica pasaron polo curro de Morgadáns e nalgún momento, entre a brétema e as vacas, cambiaron de camiño e tiveron que dar volta para non ter que cruzar o regato. Xa contra o final parecía que quería clarexar e ata puideron ver Baiona.
Despois de 4 horas de andar quedaba o mellor. Bo cocido, ben regado e moi ben servido polos amigos do bar Robredo de Prado. Ah! se a andar se apuntaran 48 valentes, ó cocido apareceron 72 máis valentes aínda (que capacidade de sacrificio!!!); pero estaban moi contentos porque contaron coa agradable compañía de Álvaro (pai de María e Jose, avó de Alicia e bisavó de Icíar), que cos seus 80 anos acompañou ó benxamín do grupo, Xián, fillo de Pili, de 9 meses, que xa se está preparando como sendeirista (a xulgar polos botes de comida logo o consegue).
E por fin chega a hora dos "Soutiños" montando a habitual festa. Os bailaríns agradeceron os esforzos e o bo saber facer dos gaiteiros, tamborileiro, pandeireteira e bombeiro (por certo, segundo as malas linguas disque vai cambiar o bombo pola gaita). Á parte de amenizar o grupo de andaríns, os Soutiños foron visitar os outros comedores facendo as delicias dos comensais que non facían máis que pedir outra e outra!!
Tamén houbo tempo para cantarlle os parabéns ó artista que non cumpre anos, din que vai polos 49. Parabéns Sr. Bacelos!!
A unha hora prudente fóronse retirando todos ás súas respectivas casas e puidemos recoller algunhas declaracións dos asistentes: "Estamos desexando que chegue a próxima".
Quedan aquí algunhas das imaxes da xornada e mais o vídeo da entrega de trofeos.

Andaina pola protección da Serra do Galiñeiro

Nós tamén queremos protexer a Serra do Galiñeiro, por iso imos estar o domingo dando un paseo para que non se faga o parque eólico que teñen previsto. Para máis información podedes entrar na páxina da Plataforma facendo clic aquí.

Andaina dos callos

O pasado 30 de xaneiro fixemos unha andaina moi interesante dende Matamá ata Saians. O día, ainda que frio, portouse con nós xa que o sol foi o protagonista durante toda a xornada. Pasamos por un lugar tan espectacular como pouco coñecido como son as Covas do Folón no río da Regas en Coruxo, e como unha das funcións deste grupo de sendeirismo tamén é a divulgación da riqueza paisaxística, arqueolóxica, etnográfica desta Terra, pois tomamos un pequeno respiro para explicar aos compoñentes da andaina, en torno a uns 60, algúns detalles desta particular cavidade granítica. Comentar que están cartografiados cerca de 1000 metros de galerías e que é unha das covas graníticas máis grandes do mundo. Podedes atopar máis información na páxina do Clube Expeleolóxico Maúxo (www.mauxo.com), expertos coñecedores desta cova e promotores da súa declaración como Patrimonio Natural. Asímesmo pareceunos interesante este vídeo (http://vimeo.com/5241731) que se atopa na blog de Manuel Gago, e no que se pode ver como son estas covas por dentro. Despois continuamos o noso camiño río arriba e debemos salientar neste punto que é unha mágoa que este pequeno regato estea nestas condicións, con moito lixo nas súas beiras (plásticos, rodas, botellas...). A ver se algún responsable municipal, veciñal, é quen de botarlle unha man ao río para que poida amosarse no seu mellor estado. Continuamos por Fragoselo collendo o sendeiro GR53 que é o Sendeiro Panorámico de Vigo e fixemos un pequeno alto nun dos moitos e impresionantes gravados rupestres que se poden atopar nesta zona. Trátase do petróglifo de Fragoselo, tamén chamado da Pedra Moura, rodeado dun pequeno muro de pedra pero cunha baranda de ferro totalmente esnaquizada e oxidada. Lembremos que aínda estamos no sendeiro GR53. Que pensará un turista se paseando por este camiño se atopase con isto? Novamente solicitamos a quen corresponda, comunidade de montes, asociación veciñal, concello que protexan este valiosísimo gravado, coa colocación de paneis informativos, reparación do valado existente co ánimo de que o petróglifo non se deteriore máis do que desafortundadamente xa aconteceu. Podedes atopar máis información deste e doutros petróglifos na páxina de Xosé Couñago (xosecounhago.com). Pero como non todo habían ser malas novas o sendeiro continuou cara á parroquia de Saiáns, pasando polos montes de Oia e cunhas impresionantes vistas da ría de Vigo, coas illas Cies ao fondo e diante de nós a illa de Toralla. Chegamos ata o parque forestal de Saiáns onde fixemos un alto para repoñer forzas e calmar un pouco a sede e a fame e logo continuamos polo roteiro etnográfico de Saiáns, recentemente acondicionado e con paneis informativos moi interesantes, que nos levou ata o castro de Estea cos seus aínda perfectamente identificables foxos defensivos. Máis adiante pasamos por un grupo de muíños de auga e aquí foi onde tivemos unha pequena discusión sobre se a un deles lle faltaba a moa ou non. Dicir que este muíño semellaba ter sido recentemente restaurado, co mecanismo de recollida do cereal todavía completo, co rodicio de fundición en perfecto estado e xirando pero lamentablemente alguén levara a moa, supoñemos que co ánimo de facer unha mesa no xardín. O regreso cara a Matamá levounos directamente ao furancho do Matamáfolc, na praza do San Amaro, onde degustamos os xa tradicionais callos. E despois da enchenta non podía faltar a festa co grupo de gaitas Os Soutiños que, coma sempre, fixeron un espectáculo musical de excepción e fixeron bailar e cantar a todo o persoal. Despois de 17 km!!
Telmo