Os andaríns do Souto
do Vello tiveron que pagar as consecuencias das condicións meteorolóxicas. Para que logo digan que non
hai cambio climático! Estamos en abril e a organización do Souto do Vello tivo
que facer un cambio de última hora e buscar unha ruta alternativa. Ollo, pero
só cambiaron a primeira parte da xornada, o remate no Miracastro de Castro
Laboreiro non houbo necesidade de cambialo.
Comezaron cruzando a
ponte internacional sobre o Miño en Tui, como se facía antes, para coller a senda
verde, ou tamén chamada Ecopista, que leva ata Monçao. Despois dunha pequena molladura
nada máis comezar, todo foi sobre rodas, xa que se trata dunha ruta fácil e o
tempo acompañou. Polo camiño pódense ver algunhas das antigas estacións porque a pista vai por unha antiga ruta de tren. Hai que salientar o valor paisaxístico e
natural das paisaxes que se van vendo ó longo da ruta (viñedos, prados, pequenas
vilas, río Miño…). Máis ou menos na metade do camiño hai unha torre da homenaxe
dunha antiga fortificación.
Entre conto e conto
chegan a Monçao onde estaba agardando o autobús para poder cambiar a roupa. Como había tempo a comitiva cruzou a ponte ata Salvaterra. Alí
dividíronse, uns foron visitar a fortaleza e outros foron repoñer forzas a
outras “fortalezas”.
A partir de aí
continúa o programa como estaba previsto. Visita ó santuario do bacalhau no
restaurante Miracastro en Castro Laboreiro. Coma todos os anos (ou mellor ca
outros anos), fomos dando conta (digo fomos porque a partir de aquí tamén
colaborou este cronista) dun bo presunto, un caldo quentiño, o bacalhau con
broas coma sempre e un cabrito excelente…sen esquecernos da sobremesa. E a
sobremesa inclúe a actuación do afamado grupo Os Soutiños, que fixeron as
delicias dos bailaríns asistentes coas súas pezas ben harmonizadas.
Con poucas ganas de saír,
xa que se estaba moi ben e fóra nevaba, chegou o momento de coller o autobús
para volver a Matamá.
Para ver as fotos clica
aquí.
