O pasado domingo 13 de
novembro, ás 8 da mañá, os andaríns do Souto do Vello dispúñanse a saír dende
Matamá con dirección a Villariño Frío, no concello de Montederramo, provincia
de Ourense, para facer o percorrido polos canóns do Mao ata a súa desembocadura
no río Sil.
Ao chegar á altura de
Castiñeira deixamos o autobús. Recibiunos un forte vento que nos anunciaba unha
chuvieira que logo non chegou (só un pouquiño para poder darlles uso aos
chuvasqueiros que levamos).
Principiamos a andar e
cruzamos a aldea de Praducelos con dirección á ponte de Conceliñas, o noso
primeiro punto de interese. Tal e como nos anunciara o noso guía (non só
espiritual) a ponte está un pouco deteriorada. O enxeñeiro Lucho e mais o xefe
de obra Poli encargáronse de certificalo.
Aquí fixemos a primeira
parada para repoñer forzas e prepararnos para gozar da fermosura da paisaxe que
viña a continuación.
Comezamos a baixada pola
canle da antiga fábrica da luz. Por veces víase alá abaixo o río Mao, outras
adiviñábase. O vento seguía soprando e facendo ruído, sobre todo ao pasar por
debaixo do tendido eléctrico. Apareceu a chuvia, pero sen chegar a molestar
moito. O amigo Suso protestaba porque baixabamos moi ás présas e non parabamos
a contemplar a paisaxe. Tiña razón!
Con todo isto chegamos á
necrópole de San Lourenzo. Cruzamos a aldeíña e empezamos a baixada a través
dos viñedos para chegar á fábrica da luz, que está en proceso de renovación,
seica para convertela nun centro de interpretación e mais albergue xuvenil.
Alí paramos a comer xa
cun día espléndido de sol.
Tralo descanso reanudamos
a marcha para ir pola pasarela construída toda en madeira ata case a
desembocadura. Continuamos camiño pola beira do río, atravesamos a aldea de
Barxacova e continuamos, pero xa á beira do río Sil.
Desde aquí se observa unha
vista impresionante dos viñedos da Ribeira Sacra, tanto a unha beira coma a
outra, e que sobre todo nesta época do ano, teñen unhas cores espectaculares.
Rematamos a andaina á
altura da adega Valcar en Sacardebois, que moi amablemente, nos convidaron a
uns viños. Como dicimos por alá: mel nas filloas!
Quedounos un bo sabor de
boca, non só polo viño senón tamén pola bonita andaina que nos preparou a
organización. Chapeau!
