Os andaríns do "Souto do Vello" deséxanvos unhas Felices Festas... con xeito. Coidádevos e así poderemos ter un Próspero e Natural Aninovo, para que se poidan ver cumpridos todos os vosos desexos.
Como todos os anos, estamos convocados para baixar os excesos o 25 e mais o primeiro de ano. Ás 10 da mañá no aparcamento fronte ao colexio Josefa Alonso.
Na véspera de Santa Lucía, onde xa comeza a medrar o día, desprazámonos ata Salvaterra para facer unha bonita ruta que decorrerá en gran parte pola beira do Miño.
Comezamos a andar
dende o río Mendo acompañados dun pequeno manto de néboa que nos acompañou os
primeiros quilómetros. O sendeiro vai entre o Miño e as vías do tren.
A antiga liña do
ferrocarril foi construída alá polo 1880 e para cubrir as necesidades de
morteiro na súa construción precisaban moito cal, polo que construíron un gran forno
que aínda se conserva neste lugar.
Pronto chegamos a
unha das áreas recreativas que atoparemos, a de Sta. Mariña. A outra, a de San
Manuel, está un pouco máis adiante, onde comeza a Ruta dos Frades. Esta ruta
percorre o camiño de peregrinaxe da Raíña Isabel de Portugal, que para ir a
Santiago, facía parada na Franqueira. Neste camiño atópamos gran variedade de
capelas, cruceiros, petos de ánimas, etc.
Xa en Vide,
pasamos pola Casa das Augas, onde hai un reloxio de Sol que marcaba as horas de
regadío. Chegamos ata o torreiro en San Cibrán de Ribarteme, onde aproveitamos
para comer ó soliño. Alí hai un cruceiro que data da segunda metade do século
XIX. Na base ten a calivera e un peto. No varal ten a representación do demo en
forma de serpe alada enroscada ó fuste, ademais doutras representacións
xeométricas. Na cruz representa a imaxe de Cristo e polo outro lado a Virxe
María. Moi preto del hai un antigo peto de ánimas.
Continuamos a
ruta e cruzamos o río pola ponte de Senra, onde hai un peto do século XIX.
Logo chegamos á
igrexa de Santiago de Ribarteme, dende onde comezamos o seu viacrucis para
chegar e rematar na impresionante sobreira onde fixemos a foto de familia.
O Souto do Vello ten por costume polo outono facer una visita á provincia de Ourense para gozar das súas paisaxes con esas cores caracterísitcas. Este ano eliximos a Ruta do Camiño da Amargura polas terras de Luintra. Esta ruta foi acondicionada (e continúa estando) pola asociación Móvete por Nogueira aos que agradecemos este traballo tan ben feito, como sempre. A ruta, que discorre polos arredores do Mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil, está moi ben deseñada, sinalizada e conservada por esta asociación sen ánimo de lucro. A xente que nos gusta o sendeirismo témoslles que estar moi agradecidas polo excelente labor que están realizando. Parabéns!!
Comezamos na localidade de Luintra, no concello de Nogueira de Ramuín, berce dos afiadores, e o percorrido foinos levando por sendeiros e antigos camiños que unían varias localidades da zona. O nome da ruta vén do camiño que seguían os condenados pola Inquisición dende o mosteiro ata o “Chao da Forca” onde eran axustizados.
Entre outros
puidemos gozar de fantásticos miradoiros, dun conxunto de Mámoas do Neolítico,
construcións e aldeas tradicionais como Biduedo , soutos centenarios, o Castro
da Moura, o Castro de Litoria, e por suposto o Mosteiro de Santo Estevo.
Para ver as fotos fai clic aquí.
Por fin puidemos facer a ruta despois de 2 anos. Unha vez por temporal e outra polo COVID tivemos que adiala, pero a espera pagou a pena.
O domingo fixemos a ruta por Sistelo, una das Sete
Marabillas de Portugal na categoría de aldea rural, á que chaman “O pequeño Tibet”
pola súa similitude paisaxística con ese precioso e afastado país.
Fixemos a saída na Ponte Medieval de Vilela. Unha ponte que disque
existe dende o ano 1258 e que serve para atravesar o río Vez.
Por aí pasa a Ecovía do río Vez, que nos levou ata Sistelo pasando por varias pasarelas de madeira contemplando as bonitas paisaxes que nos ofrece o río.
Seguindo a pista chegamos a Sistelo, precioso lugar coas súas casas tradicionais en pedra, a Igrexa Matriz, os lavadoiros,
fonte, os espigueiros, así como o Castelo do Vizconde…núcleo de obrigada visita
para quen non o coñeza.
A través de camiños empedrados fomos subindo e subindo
contemplando diferentes perspectivas dos famosos socalcos que lle dan a sona que
ten o lugar.
Para ver máis fotos fai clic aquí.
Coa ruta que fixemos o pasado 12 de setembro de 2021 comezamos oficialmente a 20ª tempada do Souto do Vello. A pesar de continuar coas medidas COVID, a ilusión por retomar as xuntanzas dos domingos viaxeiros fixo que nos reuniramos un grupo ben numeroso, faltando poucos dos habituais e sumándose novos amigos e amigas que quixeron probar a camiñar con nós. Benvidas.
A ruta comezou na
praza de Barcia de Mera, unha parroquia que se localiza no oeste do concello de
Covelo na comarca da Paradanta. Desde aí fomos baixando en busca do conxunto
abacial de San Martiño de Barcia de Mera, igrexa e casa rectoral de estilo barroco onde
esta última ten influencia de culturas precolombianas.
Despois de
apreciar as belezas dos adornos arquitectónicos, tomamos a senda do río Alén e
pasando pola aldea de Caxil fomos subindo ata chegar a capela de San Xoán do
Mosteiro. Capela reconstruída no século XVIII, de San Xoán do Mosteiro que era por entón,
a igrexa parroquial primixenia, do mosteiro cisterciense aí fundado, con
constancia na zona desde o século XII e que era amparado polo de Melón na
provincia de Ourense.
Aí comeza unha
pequena ruta circular que nos leva por unha ponte medieval e a Fonte Santa, de
augas moi apreciadas que manteñen a mesma temperatura ao longo das estacións.
De volta a Barcia
de Mera seguimos parte do camiño pola Vía Mariana, un camiño de peregrinación que une os
santuarios de devoción mariana tradicional, desde Braga ata Muxía, e que consta
de 372 kilómetros en total. Parte desta vía foi ideada polo noso veciño Luis de
Freixo.
Antes de coller o
autobús puidemos refrescar o gañote cunha cervexiña no Pinzas, o santuario do
chuletón.
Para ver máis fotos fai clic aquí.
Estamos de volta!!!!
Dende o 21 de outubro do ano pasado non estabamos xuntos para facer unha rutiña e xa o botabamos de menos. A proba estivo en que a organización fixo unha convocatoria para tantear se habería ou non xente disposta a camiñar e a asistencia foi de case o 100%, contando ademais con varias persoas que nos acompañaron por primeira vez e algunha que outra eivada que non quixo perder a oportunidade.
Para esta primeira toma de contacto despois do parón, xuntámonos no miradoiro da Aguieira e fixemos un pequeno percorrido polos arredores de Chandebrito.
O día estivo magnífico para camiñar, pasamos polas covas do Folón, puidemos gozar das vistas dende o monte do Castro, e pasando polos distintos lugares que nos recordan os terribles incendios do 2017 (bosque da Memoria, placa a Luz Casal, monolito de agradecemento a Milladoiro, os pulmóns, obras realizadas polo grupo "Arte no queimado"...).
En vista do éxito e gardando as debidas precaucións, quedamos convocados para o vindeiro 12 de setembro.
Para ver máis fotos fai clic aquí.
Ola a todas e a todos, de novo con vós para dicirvos que o vindeiro domingo, día 29, ás 9 da mañá, imos facer unha quedada de reencontro cunha rutiña de 13 km para ir collendo forma.
Sairemos do miradoiro da Aguieira para facer un percorrido ó redor de Chandebrito e estaremos de volta sobre a 1 da tarde.
Na ruta pasaremos polo Castro, polo bosque da Memoria, achegarémonos ata a escultura "O Rexurdimento", dous pulmóns realizados con madeira queimada nos incendios do 2017. Contemplaremos as vistas dende o Banco do Encontro e pasaremos polo bosque de Maeloc coa peculiar escultura de Milladoiro.
Ese día aproveitaremos para falar das próximas saídas e saber a vosa opinión.
Os que queiran ir en coche dende Matamá, sairemos ás 8,45 h dende o sitio de sempre.
