Xa somos maiores de
idade!!! Xa temos 20 anos e na casa deixáronnos ir de excursión!!! A
organización preparounos unha saída, nada máis e nada menos que, a Pireneos, ó
Parque Nacional de Ordesa e Monte Perdido en Huesca. Que luxo!!
Declarado Patrimonio
Mundial pola UNESCO, o Parque Nacional de Ordesa e Monte Perdido inclúe un conxunto
de catro vales (Ordesa, Añisclo, Escuaín e Pineta), que están ó redor do Monte
Perdido, o macizo calcáreo máis alto de Europa.
Pois nós percorremos
tres deles: Ordesa, Añisclo e Pineta.
Comezamos o mes de
outubro subindo ó autobús que nos levou ata Pamplona, onde fixemos unha
paradiña dunhas horas que nos serviron para almorzar e percorrer as rúas do
centro da cidade, incluíndo o percorrido dos encerros de San Fermín. Algúns
estivemos acompañados duns amigos de Loli que nos fixeron de anfitrións, o cal
agradecemos.
Seguimos viaxe ata Jaca,
onde paramos para xantar e visitar a cidade. A media tarde xa saímos cara a
Torla, o que ía ser o noso destino, e aloxámonos no hotel Edelweis. Un hotel
fantástico, onde estivemos moi a gusto toda a semana e moi ben atendidos por
Miguel e compañía.
O domingo xa comezamos a
primeira das rutas achegándonos ata o “Cañón de Añisclo”. Estivemos acompañados
polo noso guía de cabeceira e especialista en Pireneos, Carlos Garrido, que
estivo con nós toda a semana, ó cal agradecemos moito xa que é un pracer
camiñar con el.
O Cañón de Añisclo é un
dos lugares máis espectaculares de Aragón. Trátase dun profundo canón esculpido
durante millóns de anos pola erosión do río Bellós. Conta con numerosas
fervenzas e un bosque frondoso que o converten nun lugar único. Nós seguimos a
ruta de Ripareta. Algúns continuaron en dirección a Fuenblanca aínda que non
deu tempo a chegar por non arriscarnos a meternos na noite. As vistas son
espectaculares!! Ó principio do camiño está a ermida de San Úrbez incrustada
nunha cova e adicada a ese santo e pastor que viviu alí no século VIII.
Mentres, as compañeiras
que forman o chamado “Grupo Alternativo” fixeron unha ruta ata a localidade de
Broto, onde pasaron o día coñecendo ese precioso lugar.
O luns tocaba a ruta
máis esixente da semana, a “Pradera de Pineta”. Aquí é o río Cinca o que forma
un dos máis espectaculares cursos fluviais da zona. Dende o final do val saen
varias rutas, unha delas é a chamada “Los Llanos de La Larri”. Parte do grupo
fixo esta ruta pasando por un bosque de faias e por varias pradeiras verdes e
cunhas vistas especaculares. O resto do grupo animouse a subir ata o Balcón de
Pineta. Tras unha forte e prolongada subida chegamos ó miradoiro desde o cal se
aprecia unha espectacular panorámica do val. Logo continuamos a ruta ata chegar
ó lago Marboré (2.590 m de altitude), para gozar da excelente vista de todo o
glaciar. Todo un espectáculo xeolóxico! Unha paisaxe practicamente lunar!!
O grupo alternativo fixo
unha ruta en coche chamada “La ruta de los miradores” accedendo a varios dos
puntos onde se pode apreciar toda a beleza do lugar.
O martes pola mañanciña
todas e todos subimos ó autobús para achegarnos ata a localidade de Riglos e
facer a ruta que rodea os famosos Mallos de Riglos. Os “mallos” en Aragón son
esas extraordinarias formacións xeolóxicas de cor vermella que foron levantadas
hai uns 65 millóns de anos cando se formaron os Pireneos. A posterior erosión
da auga deu lugar a estas impresionantes paredes rochosas que son un paraíso
para os escaladores. Cando estabamos no alto do sendeiro, recibimos con
sorpresa a algunhas das compoñentes do grupo alternativo encabezadas por Luci,
o que supuxo un gran esforzo para elas e unha gran alegría para todos os
demais.
Xa pola tarde fomos de
visita ó castelo de Loarre. O castelo de Loarre é un castelo románico situado
na localidade de Loarre, na serra de Loarre, (provincia de Huesca, Aragón). Foi
declarado Ben de Interese Cultural e Monumento Nacional en 1906. Fixemos unha
visita guiada que resultou moi amena. O guía fíxonos pasar un rato moi
agradable.
Para o mércores quedaba
a ruta estrela, xa que nos achegamos ata a pradera de Ordesa para facer a ruta
pola Senda dos Cazadores.
Esta é unha das rutas
máis bonitas do Val de Ordesa. Comezamos o percorrido no aparcadoiro da Pradera
de Ordesa. Pronto comezamos unha forte subida, pero dirixidos por Carlos
Garrido fíxose sen problema. Chegamos ó miradoiro de Calcilarruego cunhas
vistas espectaculares. A partir de aí vai unha senda en continuo descenso ata
chegar ó mítico lugar da “Cola de Caballo”. Trátase dunha fervenza
espectacular, que desta volta non o era tanto xa que tiña pouca auga. O regreso
foi pola pista máis fácil seguindo o curso do río que está inzado de bonitas
fervenzas como as chamadas “Gradas de Soaso”.
E xa no último día da
nosa estadía en Torla, saímos ben cedo cara a bonita localidade de Alquézar,
declarada Conxunto Histórico Artístico.
Antes de pasear polas
bonitas rúas desta localidade, fomos facer o percorrido polas pasarelas. Esta
ruta permite admirar a beleza do último treito do río Vero. Primeiro hai un
tramo de escaleiras de madeira que facilitan o descenso. Pronto atopamos un
desvío para ver a cova de Picamartillo. Volvendo ó sendeiro, o camiño segue río
abaixo a través dunha espectacular pasarela metálica instalada na parede
rochosa. Pasamos por unha vella presa e mais a antiga central hidroeléctrica. Ó
rematar as pasarelas, o camiño vólvenos levar a Alquézar, acompañados por
varias parellas de voitres que sobrevoaban por riba das nosas cabezas. Paseando
por esta bonita localidade, observamos numerosos “callizos”, algunhas casas
nobres dos séculos XIV a XVII, e sobre todo, a súa fabulosa Colexiata de Santa
María, do século XVI.
A media tarde collemos o
autobús para ir cara a vila medieval de Aínsa. Cabe salientar a súa porticada
Praza Maior, a igrexa románica de Santa María, un dos mellores exemplos
románicos do Alto Aragón. Continuamos a visita paseando polos restos do seu
castelo. Algúns visitamos tamén o Ecomuseo da Fauna Pirenaica, onde recuperan
as aves rapaces feridas.
O venres pola mañá,
collemos o autobús para a volta a casa facendo parada en Burgos. Tivemos tempo
de pasear polo casco vello de Burgos e visitar o “Museo de la Evolución
Humana”, moi recomendable.
O sábado saímos para
facer o tramo final da volta e paramos unhas horiñas en León. Da man da nosa
compañeira Ángeles e mais a súa familia, leoneses de pro, coñecemos o máis
importante do centro leonés, que precisamente estaba de festa e había moi bo
ambiente, como é a súa catedral, a Praza
Maior na que había o mercado dos sábados, a colexiata de San Isidoro (coñecida como
“La Capilla Sixtina Leonesa”)...
Ás 8 da tarde, o noso
fantástico condutor David, deixounos de novo en Matamá, un pouco cansos pero
moi satisfeitos da semana vivida polos Pireneos para celebrar o 20º aniversario
do Souto do Vello.
Para ver as fotos fai clic
aquí1
aquíGA
aquí2
aqui3
aquí4
