Despois do acto
de celebración do XV aniversario, que por certo resultou moi entrañable, comezamos
a XVI tempada con renovadas ilusións. Pensando nos que non fixeron os deberes
durante o verán, a organización preparounos unha andaina que algúns chamaban “ligth”.
Saíndo de Allaríz e pasando polo santuario de Santa Mariña de Augas Santas
volvemos de novo a Allariz tras un paseo ó pé do río Arnoia. Fisicamente non
foi moi esixente pero dende o punto de vista do patrimonio e arqueoloxía foi
unha xoia.
Ás oito e media
saímos de Matamá cara á vila de Allariz cun tempo fantástico. Saímos a camiñar dende Roiriz e o primeiro
que atopamos e o conxunto rupestre do Señoriño, unhas rochas destinadas ao
culto ritual tanto en épocas prerromana e romana. Preto de alí demos co castrogalaico romano de Armea. Todos estes restos arqueolóxicos que se atopan pola
zona están relacionados coa lenda de Santa Mariña, incluída unha basílica
romana inacabada que contén unha cripta templaria baixo o chan onde hai uns
restos dunha Pedra Formosa ou forno prerromano que, segundo a lenda foi onde
intentaron queimar a santa. Entre o castro e a basílica atopamos unha pía
debaixo dun carballo onde din que San Pedro salvou a santa arrefriándoa nela.
Algúns cumpriron coa tradición de dar varias voltas cunha pedra ó lombo para
curar a reuma. A través dunha preciosa calzada romana chegamos á localidade de
Santa Mariña de Augas Santas co seu extraordinario santuario.
Continuando
camiño chegamos ó santuario de Vilar de Flores onde paramos a recuperar forzas.
Despois de descansar baixamos ata o ecoespazo do Rexo, na parroquia de Requeixo
de Valverde. Alí contemplamos a obra pictórica e escultórica do artista Agustín
Ibarrola nun espazo natural.
Cruzando de novo
a ponte, comezamos un pracenteiro sendeiro ó pé do río Arnoia que nos levou ata
a praia fluvial de Allariz, remate da nosa andaina.
Así comezamos
unha nova etapa que promete tan interesante ou máis cá anterior.
Para ver máis fotos fai clic aquí.
Que forma tan bonita de empezar a verdade que tiña aljo de medo que no verano non fixen os deberes pero non o jefiño xa mo dixera que era bonita e facil vamos a ter que creerlle un pouco mais,
ResponderEliminarbonita foi pero o leer a cronica e ver as fotos todavia parece mais bonita, un bico po cronista e fotografo e para todos nos.Carballeira pensei que se che olvidara escreber..pero non asi me justa.