Parque Natural de Redes (Asturias)

Este ano tocou celebrar o Día das Letras Galegas nas preciosas terras asturianas. Xa que sempre nos achacan que lles mandamos a chuvia para alá, pois imos gozar das paisaxes que se forman grazas a esas chuvias. E pode que sexa verdade, porque despois de varios días de calor, xusto nos tocaron dous días de chuvia... e neve!

O plan era facer tres sendeiros espectaculares polo Parque Natural de Redes, a “Ruta de Brañagallones”, o “Desfiladero de Arrudos” e a “Ruta del Alba”. Tres fantásticas rutas que representan un pouco o que é todo o Parque. Debido ás condicións meteorolóxicas tivemos que facer un pequeno cambio e en lugar de subir a Arrudos fixemos a “Ruta de la Cabeza l’Arcu” tamén por Arrudos pero un pouco máis sinxela, aínda que despois resultou un sendeiro complicado debido a chuvia e a neve que atopamos.

Saímos de Vigo o xoves para dirixirnos a Campo de Caso, onde sería a nosa base, pernoctando no albergue Reserva de Redes. Recomendable, un bonito albergue con boas instalacións, magnífico trato por parte do persoal e boa comida; excelente relación calidade prezo.

O venres erguémonos cun día anubrado e chuvioso, pero non impediu que comezaramos a subida a Brañagallones con toda a ilusión do mundo. Lástima que a brétema impediu por veces gozar das vistas.

Brañagallones significa “braña de los gallones o urogallos”. A pita do monte tiña alí uns “cantadeiros” onde os machos se exhibían para a reprodución. O lugar é un antigo glaciar que co tempo se converteu en braña onde moitas familias vivían do gando que pastaba por alí. Hoxe en día hai un dos mellores refuxios de montaña de España.

A ruta comezou na localidade de Bezanes. De aí comezamos a subir e subir por unha boa pista, ancha e fácil. Ó pouco tempo xa podemos gozar dunhas marabillosas vistas, un pouco limitadas pola brétema, dende o miradoiro do Texu la Oración. Xa case chegando á braña pasamos polo túnel del Crestón. A partir de aí gozamos das vistas dun dos mellores bosques do Parque Natural de Redes.

Despois de tomar os bocatas no refuxio, baixamos un pouco apresurados porque o tempo non axudou para poder baixar con calma gozando das vistas e dos sons que nos ofrecía o camiño.

Resto do día relax, cea e descanso.

O segundo día presentouse complicado pola meteoroloxía o que fixo que a organización optase pola alternativa da ruta de la Cabeza l’Arcu. Tamén pasa polo desfiladeiro de Arrudos pero cambiando a dirección e facéndoa máis asequible...en principio. Logo resultou ser un camiño complicado polo barro pero espectacular por todo o demais.

Comezamos na preciosa localidade de Caleao, antes de entrar na vila collemos á esquerda por un sendeiro paralelo ó “Ríu los Arrudos”. Pasando por boa parte do desfiladeiro dos Arrudos chegamos a “La Collada l’Arcu”. Atravesando sendeiros entre faiedos, saltos, pozas...chegamos ó alto La Porquera onde nos encontramos cun manto branco...espectacular. De aí comezamos unha forte baixada atravesando varias veces o río e chegamos ó centro de Caleao. Como  viñamos bastante mollados fomos directamente ó albergue para cambiarnos e comer. Tarde de relax e sidrinas por Campo de Caso.

Á noite cea de despedida con actuación dos Soutiños e bailongo, onde participou activamente o persoal de cociña.

Xa o domingo espertamos con mellor tempo para poder gozar da última ruta...por agora.

Despois de almorzar e cargar o autobús coas maletas, desprazámonos ata Soto de Agues para facer a famosa “Ruta del Alba”.

É unha das rutas máis coñecidas de Asturias, declarada Monumento Natural. Hoxe o factor que máis vai destacar é a auga...pero a do río non a da chuvia, que nos abandonou por completo.

Ó principio a ruta vai por un camiño hormigonado e pronto atopamos o río Alba ou LLaímo que nos acompañará o resto do sendeiro. Pronto atopamos unha piscifactoría á esquerda e a partir do km 2 comeza o desfiladeiro do Alba. Fomos vendo unha chea de saltos dunha auga marrón debido ós restos ferruxinosos que hai máis arriba, segundo nos explicou un pescador de troitas que atopamos polo camiño.

Chegamos a unha encrucillada onde o camiño deixa o formigón pola terra e pedras. A partir de aí é onde aparecen os saltos de auga máis espectaculares.

A través dunha pequena ponte chegamos a “La Cruz de los Ríos”, fin do noso percorrido de ida.

Volta para Soto de Agues onde nos espera un bocata ou unha rica fabada nalgún dos restaurantes que hai.

Antes de rematar a crónica non debemos esquecernos do “grupo alternativo” que gozou duns días de turismo cultural e gastronómico pola zona. Tamén agradecer o trato do noso chofer David, sempre tan atento, amable e simpático, ademais dun bo profesional ó volante.

E aquí remata esta fin de semana das Letras Galegas que nós quixemos celebrala no precioso Parque Natural de Redes.

Dende aquí queremos enviar unha forte aperta e todo o ánimo do mundo para o noso amigo Fernando para que se recupere o máis pronto posible e poder compartir connosco estas marabillosas andainas. Forza!!

Para ver as fotos do primeiro día fai clic aquí.
Para ver as fotos do segundo día fai clic aquí.
Para ver as fotos do terceiro día fai clic aquí.