Por fin chegou o día de asistir ó
Santuario do Bacalhao e que mellor maneira de honralo que saír...do
propio santuario. Así que alá nos fomos, co autobús máis cheo que
nunca, ata Castro Laboreiro. O día, como sempre fai a
“orjanisasión”, estaba pedido; prometía un precioso día de
sol, limpo e sen demasiada calor. Comezamos a pateada (se se pode
chamar así) sobre as dez da mañá desde a porta do restaurante
Miracastro. Collemos dirección a Rodeiro por unhas pistas fáciles e
agradables de andar con preciosas vistas cara a serra. Pasamos por
Picotim, pola capela da senhora de Monserrate,
Travessa-Coriscadas-Falagueiras-Adofreire-Senhora dos Remedios e
Rodeiro. Aí paramos a tomar o bocata das “onse” pasadas as onse,
aínda que o noso guía di que “as onse son as onse”. Despois
continuamos pola ponte de Rodeiro, a costa da Cabrita... boeeeno
costa, costa é un dicir. Moitos queixábanse de que na serra da
Peneda a orjanisasión non nos metese por unha costa. Creo que están
botados a perder porque isto non se parece a unha andaina para o
Souto do Vello. Bonita si, hai que recoñecelo, pero de dificultade
menos que baixa, case non facemos gana de comer o bacalhao. Pasada a
costa da Cabrita pasamos por Formarigo, Portela e chegamos á altura
do cemiterio de Castro Laboreiro. De alí collemos pola ponte de
Castro para subir ao castelo. Feitas as fotos de equipo dende ese
mirador natural fomos baixando ata o noso santuario. Como non podía
ser menos, non defraudou o menú. Os da mesa 17 dicían que nunca
comeran un
bacalhao e un cabrito tan rico, sen esquecer o caldinho e
mais a sobremesa. Os da mesa do lado falaban ben da caña depois do
café. O certo é que estivo moi ben, contando ademais coa excelente
actuación dos Soutiños que animaron ó persoal para que saíse a
botar uns bailes. Toda unha festa! Debeu ser grazas aos recordos que
nos mandaron María Jesús e Antonio, que din que María Jesús está
poñendo todo da súa parte para estar pronto con nós.
Devolvémoslles eses recordos cheos de ánimos, así como a todos os
que están en proceso de recuperación. Botámosvos de menos, ánimo!
Os demais xa estamos preparándonos para unha estupenda fin de semana
na Fonsagrada.
Hola compañeiros e amigos do Souto do Vello vou dar o meu parecer sobre a ruta, foi bonita ,Variada, tranquila, boa compañia,entretida charla, o dia perfeto que mais se pode pedir, por iso non estou mui de acordo ca cronica que dis que pedian mais subidas, eu non oin nada dixo hasta a Carballeira dixo que estubo mui ben que xa e dixir, ai e a comida como estubo eu propoño faser un dia solo de caldo que esta caralludo , e de postre bacalao con cabrito que disides, como ben di a cronica botamos muito de menos a Mº Jesus , Antonio e Carlos Miguel , pero por contra xa tivemos con nos a Poli que esta estupendo animos a todos eles e nos a seguir disfrutando todos xuntos e felisidades a orjanisasion por esta ruta.
ResponderEliminarQuerida Carmiña, estou dacordo contijo no da comida, pero ben se ve que lle estás a faser a pelota a orjanisasión porque a andaina foi moi bonita pero suaviña, pares da terseira idade. A Carballeira tamén pedía subidas, non se pode ir a Portugal e non subir nada. De todos os xeito temos que darlle as jrasias por prepararnos estas rutas tan bonitas, con bacallau ou sen bacallau. Saúdos pa todos e aseguir camiñando. Ánimo Mª Jesús, Antonio, Carlos Miguel, Poli ...!
ResponderEliminar