Día de Nadal 2017

Fiel á tradición, o Souto do Vello ascende ata a ermida do Alba para baixar o turrón no día de Nadal. Aquí tedes a reportaxe gráfica.

Boas festas!!

Os andaríns do "Souto do Vello" deséxanvos unhas BOAS FESTAS e un NATURAL e ventureiro ANINOVO.

Nadal 2017

Sendeiro das Greas (Chan da Lagoa- A Ramallosa)

Aínda que un pouco tarde chega a crónica da última andaina do Souto do Vello e a derradeira do 2017.
Seguindo o sendeiro GR 58, desta vez tocou saír de Chan da Lagoa para chegar á Xunqueira do Val Miñor na Ramallosa.
Nun día fresquiño pero soleado, moi apropiado para andar, iniciamos a ruta na preciosa Área Recreativa de Chan da Lagoa. Contemplando as Cíes fomos percorrendo a costa dende o alto e no Outeiro do Home divisamos xa a batería militar de Cabo Silleiro. Cruzamos Baredo e chegamos ata a Virxe da Rocha, onde puidemos ver os restos dos desgraciados incendios que aínda temos na memoria. Cun pracenteiro paseo polo centro histórico de Baiona chegamos ata o cruceiro da Santísima Trindade é un cruceiro do século XV,  un dos poucos de Galicia que está cuberto por un baldaquín.
Seguimos cara a Baíña para chegar á estación rupestre de Outeiro dos Lameiros, un dos conxuntos rupestres con representacións de petróglifos máis importantes do noroeste peninsular. 

Chegamos para xantar no campo de bolos Celtas de San  Cibrán. e de alí camiño de Belesar onde nos agardaba o autobús para tarernos de volta nesta última andaina do 2017, ano importante para os andaríns e as andarinas do Souto do Vello. Agardamos que o 2018 veña con moitas forzas para camiñar e gozar destas bonitas paisaxe que nos ofrece a nosa terra...se a deixan.
Bo Nadal e Feliz Aninovo!!

Para ver as fotos fai clic aquí.

Chan da Lagoa - Ramallosa (Sendeiro das Greas)

Ruta do contrabando (Nogueira de Ramuín)

Despois do bo sabor de boca que nos deixou a visita á comarca de Babia en León, retomamos as andainas pola nosa terra.

Como vén sendo habitual nos últimos outonos, non faltamos á visita da Ribeira Sacra para gozar das súas preciosas cores entre viñedos, carballeiras, soutos...

A asociación “Móvete por Nogueira” leva anos traballando na recuperación de vellos camiños polo concello de Nogueira de Ramuín, o que é de agradecer xa que nos permite gozar dunha zona espectacular en canto a paisaxe, etnografía, recuperación de usos e costumes...

A organización do Souto do Vello propúxonos esta ruta chamada “Ruta do Contrabando”; do contrabando da fariña que saía dos numerosos muíños que hai ó longo de todo o percorrido.

Nós comezamos a ruta na localidade de Penalba, unha viliña con preciosas vistas sobre o pai Miño. Dende alí comezamos unha prolongada subida para introducirnos no bosque entre soutos, carballeiras e fragas atopándonos con algún que outro lavadoiro, que pola situación na que están parece incrible que nalgún tempo tivesen actividade. Pasamos polas aldeas de Vilasuxá, Cinxeiro e Alcouza. Xa pronto vimos anunciado o “Miradoiro da Moura” ou da “Lampa” pasando pola aldea de Sobrado.

Dende o miradoiro temos unha bonita panorámica do río Sil, observando non moi lonxe o mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil.

De aí pasamos a unha zona chea de penedos, todos eles con formas caprichosas e con nomes propios (“O Penedo do Trigo”, “Os penedos do Rufino”..), chegando ata a espectacular “Pedra Longa”, unha enorme rocha coa base moi estreita e que orgullosa contempla o paso do Sil. Por alí tamén se atopa o que chaman “O Castro da Moura”, conxunto de penedos que serve de miradoiro novamente sobre o canón do río.

Pasando polo punto máis elevado da ruta chegamos ata a localidade de Valdomir, moi preto de Luíntra. Despois do merecido refrixerio comezamos o descenso a través do sendeiro dos muíños, integrados nun precioso e misterioso bosque con albarizas, pontes, muros cheos de musgo, minas de auga e unha chea de trasnos que están agochados detrás das árbores agardando os días de brétema para saír ó encontro dos visitantes.

Despois de repartir apertas coas árbores, tal e como nos propoñen os amigos e amigas da asociación “Móvete por Nogueira”, finalizamos onde comezamos, en Penalba. Alí puidemos recuperarnos no local da asociación de veciños que xentilmente nos abriron as portas para poder tomar unhas cervexiñas.

Unha vez máis non defraudou a zona e aplaudimos o traballo destas mulleres e homes entusiastas, que sen moitas axudas están conseguindo que outros poidamos gozar de todos os recunchos da Ribeira Sacra.  

Para ver as fotos fai clic aquí.

Ruta do Contrabando (Nogueira de Ramuín-Ourense)

Comarca de Babia (León)

Cando estivemos nas Azores, as nosas amigas Maribel, Olga, Ana e Ángeles propuxéronnos facer unha escapada de fin de semana alá pola súa bonita terra leonesa…Fixérona boa porque a nós non fai falta moito para poñernos en marcha. Así que alá fomos o pasado venres día 20 (aínda co fume e a tristura nos ollos) cara a comarca de Babia, máis concretamente á vila de San Emiliano. Ademais de axudar coa preparación das andainas, Olga encargouse do grupo alternativo e preparou algunha visita cultural e gastronómica que cremos que non foi nada mal.

Sobre as 10 da noite chegamos a San Emiliano e aloxámonos no hotel Valle San Emiliano e mais nun apartamento enfronte.

O sábado ás 8 da mañá tocou diana para almorzar e coller o autobús ata a localidade de La Cueta, a máis alta de León (1446 m).

Pasamos por sendeiros de alta montaña con vistas espectaculares, vixiados constantemente por rebecos, voitres, aguias, vacas,...nunha zona declarada Reserva da Biosfera pola UNESCO.

A un lado e outro vemos varios dousmiles como El Cuetalbo, Peña Chana e Torre Orniz. Subindo e subindo chegamos ata o nacemento do río Sil a 2000 m de altitude, xusto na base do Peña Orniz a onde ascenderemos enseguida. Este cume ofrece unhas vistas inesquecibles.

Comezamos o descenso atravesando varias “majadas” para dirixirnos a Torre de Babia. Antes pasamos, despois dun descenso algo complicado, á seca Laguna de las Verdes, rodeada de grandes montañas como o Montiguero. Despois da Laguna baixamos por unha pista que nos levou ata a bonita localidade de Torre de Babia onde nos esperaban os alternativos co autobús.

Xa pola noite cea no hotel e como non podía ser doutra maneira, actuación estelar do Soutiños, con novos membros que se van incorporando ou substitúen aos ausentes.

O domingo os andaríns saímos dende San Emiliano (os alternativos puideron durmir un pouco máis) para facer un percorrido dentro do Macizo dos Ubiñas. Saímos cara a Pinos e de alí subida por pista fácil ata o refuxio Casa Mieres. Pasamos polas fermosas Vegas de Riotuerto e Candioches para ascender ata o  Collado del Ronzón, onde temos unhas impresionantes vistas da comarca babiana. Por aí pasamos entre as dúas Ubiñas, Ubiña Pequeña con 2197 m e Ubiña La Grande con 2411 m, que é a máxima elevación da Cordilleira Cantábrica se non contamos cos Picos de Europa.

Dende alí comezamos unha prolongada e técnica baixada ata Torrebarrio. Despois de refrescarnos no bebedeiro das ovellas, comemos ao soliño e preparámonos para coller o autobús.

Aquí remataba a fin de semana pola comarca de Babia da que nos imos encantados, agradecendo o traballo das nosas amigas leonesas.

Para ver as fotos fai clic aquí.

Comarca de Babia (León)

Allariz - Santuario de Santa Mariña de Augas Santas - O Rexo

Despois do acto de celebración do XV aniversario, que por certo resultou moi entrañable, comezamos a XVI tempada con renovadas ilusións. Pensando nos que non fixeron os deberes durante o verán, a organización preparounos unha andaina que algúns chamaban “ligth”. Saíndo de Allaríz e pasando polo santuario de Santa Mariña de Augas Santas volvemos de novo a Allariz tras un paseo ó pé do río Arnoia. Fisicamente non foi moi esixente pero dende o punto de vista do patrimonio e arqueoloxía foi unha xoia.

Ás oito e media saímos de Matamá cara á vila de Allariz cun tempo fantástico.  Saímos a camiñar dende Roiriz e o primeiro que atopamos e o conxunto rupestre do Señoriño, unhas rochas destinadas ao culto ritual tanto en épocas prerromana e romana. Preto de alí demos co castrogalaico romano de Armea. Todos estes restos arqueolóxicos que se atopan pola zona están relacionados coa lenda de Santa Mariña, incluída unha basílica romana inacabada que contén unha cripta templaria baixo o chan onde hai uns restos dunha Pedra Formosa ou forno prerromano que, segundo a lenda foi onde intentaron queimar a santa. Entre o castro e a basílica atopamos unha pía debaixo dun carballo onde din que San Pedro salvou a santa arrefriándoa nela. Algúns cumpriron coa tradición de dar varias voltas cunha pedra ó lombo para curar a reuma. A través dunha preciosa calzada romana chegamos á localidade de Santa Mariña de Augas Santas co seu extraordinario santuario. 

Continuando camiño chegamos ó santuario de Vilar de Flores onde paramos a recuperar forzas. Despois de descansar baixamos ata o ecoespazo do Rexo, na parroquia de Requeixo de Valverde. Alí contemplamos a obra pictórica e escultórica do artista Agustín Ibarrola nun espazo natural.

Cruzando de novo a ponte, comezamos un pracenteiro sendeiro ó pé do río Arnoia que nos levou ata a praia fluvial de Allariz, remate da nosa andaina.

Así comezamos unha nova etapa que promete tan interesante ou máis cá anterior.

Para ver máis fotos fai clic aquí.

Celebración XV aniversario

O pasado sábado, 16 de setembro, os anadaríns e andarinas do Souto do Vello xuntáronse nos locais do Centro Cultural Atlántida de Matamá para celebrar os seus primeiros 15 anos de andainas. A organización mándame dicir que están orgullosos da boa acollida que tivo a convocatoria, xa que, ademáis de xuntarse moita da xente que anda actualmente, tamén acudiron os que saíron con nós algunha vez. Resultou moi agradable ver as emocións dos reencontros, os recordos que ían saíndo nas conversas, etc.

Despois dos saúdos, entramos no salón de actos onde nos puxeron unha montaxe que recollía fotos, vídeos e entrevistas dende a primeira saída alá polo 2002. O traballo do realizador foi descomunal, pero creo que pagou a pena ó ver as reaccións do público asistente (a pesar de atoparse un pouco menos novo que daquela). Dende aquí queremos enviar os nosos parabéns pola montaxe. Entre vídeo e vídeo, fíxose entrega duns diplomas ós sendeiristas máis veteranos que subiron ó escenario para contarnos algunhas das memorias máis entrañables. Tamén recibiu diploma a sendeirista que collerá o relevo algún día. Noutro dos descansos tivemos ocasión de agradecerlle as ensinanzas recibidas ó amigo Carlos Garrido que aproveitou para lembrar como naceu a súa relación co Souto do Vello.

De seguido, e rematado o acto de lembranza, subimos a outro local onde había unha exposición das mellores fotos por tempadas. Como non podía ser doutra maneira, puidemos degustar uns exquisitos pinchos que acabaron coa degustación das xa habituais rosquillas Ancla doadas polo amigo Kico (alguén preguntaba por elas antes de comezar a picar).

E, como non, non podía faltar a actuación dos Soutiños que puxeron o punto e seguido dun acto moi entrañable e do que desexamos repetir moi pronto.

Para ver máis fotos fai clic aquí.
Aquí vos queda parte da actuación do orfeón.

Allariz-Sta. Mariña de Augas Santas - O Rexo

Celebración XV aniversario

Xa estamos de volta!!!
Para comezar a tempada xuntarémonos para celebrar o XV aniversario (15 anos !!!). Contamos con vós o sábado 16 ás 8 da tarde.
Finalizado o acto pasaremos ó salón da Sociedade Atlántida para visitar unha exposición de fotos, tomar un pincho e botar un baile ó son dos "Soutiños"... NON FALTEDES!!!

Non vos esquezades de adestrar que xa empezamos a camiñar. O vindeiro 24 de setembro iremos polas terras de Allariz. Estade atentos!

Ruta dos Tres Ríos (Mondariz)

Remata a 15ª tempada de andainas do Souto do Vello, estamos atravesando unha vaga de calor africano…que mellor que buscar unha ruta á beira do río e rematar cunha festa nunha praia fluvial. Pois iso foi o que nos ofreceron. Unha ruta que se coñece como “Os tres ríos” (Tea, Xabriña e Aboal) polo concello de Mondariz e un fin de festa na praia fluvial de Mondariz Balneario. Pero faltaba algo polo medio, e foi un xantar campestre con empanadas e porco asado polo amigo Thiago e a súa dona que viñeron dende a veciña Valença. Unha ledicia para os sentidos!!!

Saímos a andar cando xa estaba comezando o porquiño a asar e o día ameazaba con “asarnos” a nós.

Fixemos unha pequena subida ata chegar ao carballo e mámoas da Armada.

O Carballo da Armada érguese no medio dunha área de lecer en Queimadelos. É un bo exemplar de carballo que xa ten algúns anos, din que varios centos. Segundo unha lenda foi plantado polo druída Lambrico, neto do fundador suevo de Mondariz, Mondrico.

Na mesma zona están as mámoas da Armada que foron construídas ao final do Neolítico (hai 4000 anos). Son de tamaño medio (12 metros de diámetro e menos de 1 de altura), e acollen no seu interior foxas ou sartegos de forma cadrada ou rectangular escavados na terra que, en ocasións, se presentan gorecidos baixo unha única tampa de pedra a modo de cuberta, o que fai que destaquen menos na paisaxe.

Despois pasamos a percorrer os tramos dos ríos Xabriña, xusto na desembocadura, continuamos pola beira do Tea, entre a pasarela de Merouces, praia de Riofrío, pontillón da Poeira e pasarela das Amolares. Un pouco máis tarde percorremos os 3 últimos quilómetros do río Aboal. Ao longo este tramo puidemos observar amieiros, salgueiros, abeleiras, bidueiros, carballos e acivros e gozar das ricas augas que baixan dende a parroquia de Festín.

Tamén houbo un grupo de andaríns que fixeron a súa pequerruta pola beira do Tea ata a ponte de Cernadela.
Cando chegamos de novo á praia fluvial de Mondariz xa o porco estaba case todo asado, e nós asados de todo. Tocou baño para arrefriar e logo degustar as viandas e as sobremesas coas que nos obsequiou o amigo Kico. Non faltou a sesta o baño e algunhas pezas dos Soutiños para botar uns bailes debaixo dos carballos.

Temos que agradecer as facilidades que nos deron desde o Concello de Mondariz para que todo saíse ben. E saíu. Foi unha xornada para gardar na memoria, un bo remate da 15ª tempada. Moitas grazas á organización. Felices vacacións e a preparar a primeira de setembro.

Para ver as fotos fai clic aquí.

Fin de tempada: Ruta dos Tres Ríos (Mondariz)

Camiño dos Faros (Muxía - Fisterra)

Parece que aínda foi onte cando nos desprazamos ata Malpica para facer o Camiño dos Faros e por fin chegamos a Fisterra, despois de gozar das 8 etapas das que consta este proxecto.

O domingo tivo un momento moi emotivo cando chegamos ao faro de Fisterra, moi parecido como cando fas o Camiño de Santiago. A pesar dos malos ratos que se pasaron nas súbitas pendentes e os complicados descensos, quedan na retina as preciosas imaxes dos acantilados, desa costa agreste, do colorido e das diferentes paisaxes que vas atravesando con praias, bosques, castros, coídos, ... un auténtico agasallo para os sentidos que fan que o cansazo se esqueza enseguida. Para non repetirnos e explicar os lugares polos que andamos pódese visitar a páxina dos Traskis e ver o traballo completo: http://www.caminodosfaros.com/.

Se a isto engadimos que tivemos un tempo fabuloso (como non podía ser doutra maneira sabendo das boas relacións co encargado do tempo do noso organizador), que estivemos aloxados nun albergue/hostel fantástico como As Eiras en Lires, onde nos prepararon unha estupenda cea e que ademais tivemos a sorte de coincidir cun festival folk con Ses como estrela...que máis se pode pedir para unha fin de semana.

Sabemos que o grupo de turistas tamén o pasou ben con visitas a Muxía e á fervenza do Ézaro entre outros lugares da zona.

Despois desta preciosa experiencia quedamos convocados para o remate da tempada o día 18 de xuño polas terras de Mondariz con comida campestre e actuación dos Soutiños.

Para ver as fotos fai clic aquí.

Camiño dos Faros (Muxía - Fisterra)

Ruta do Xabriña (O Covelo)

Para curar a resaca da recente visita a Azores, a organización preparounos unha das rutas máis bonitas que hai polos arredores. Unha ruta que xa fixeramos alá polo 2010 e que fora moi ben valorada na enquisa que se pasara a todos os andaríns, sendo unha das propostas para ser repetida.

Pois ben, aí nos preparamos os superviventes, xa que este domingo había unha chea de acontecementos na cidade, para achegarnos ata a parroquia de Paraños, no concello de Covelo para ir en busca do nacente do río Xabriña, un afluente do Tea.

O primeiro que atopamos é o lagar onde se elaboraba a cera e as eiras onde se puña ao sol para branquear. Imos xa cara ó río Xabriña ata acadar o muíño do Fundego e logo cruzamos a outra beira por unha ponte de madeira. 
Pasamos pola Fonte da Fame. Logo xa empezan a aparecer algúns dos cerca de 30 muíños que hai na ruta. O das Meledas, de Paquito, de Rita e do Outeiro e na área de lecer está o muíño da Ponte. 

Chegamos ao Pozo do Demo, onde cae a auga despois de vir por un canón que se poderá apreciar á volta. Pasamos polo río Azal, seguímolo e entramos na fraga das Millariñas e vendo unha fervenza segue outra fraga: a de Chozas. Pasamos por varios rápidos e poldras... máis muíños como o da Veiga e da Costa. Na  aldea de Prado da Canda contemplamos o seu peto da Virxe do Rosario, cruceiro e igrexa. Seguimos atopando fontes, hai máis de dez no percorrido. A seguinte aldea é Corzos, onde hai unha ermida e un peto pegado a ela. 
Imos na busca do río con máis muíños. Pasamos por Currelos e a logo xa vén A Lamosa, onde nace o río. Aquí paramos a xantar aproveitando que estaba preto o bar Cuartel para poder tomar unha cervexiña e mais un café.

 Cruzamos a estrada e comezamos a baixar  por camiños fondos, con moitos carballos nas súas beiras de muros de pedra cubertos de carriza, para chegar unha vez máis ao río Xabriña que agora percorremos pola outra marxe. Enfronte vemos a maxestosa fraga de Chozas. 
Pasamos pola outra beira do Pozo de Demo e camiñamos lixeiros para chegar de novo a Paraños. Alí esperaban unhas deliciosas rosquillas da confitería Ancla, agasallo do amigo Kico, que puidemos regar cun bo tinto. Graciñas.

Xa quedamos convocados para o vindeiro 27 e 28 de maio para facer as últimas etapas do Camiño dos Faros. Pero antes podemos participar na que convoca a Atlántida polos camiños de Matamá o día 21.

Para ver as fotos fai clic aquí.

Ruta do Xabriña (Covelo)

Viaxe á Illa de São Miguel (Açores)

O grupo de sendeirismo O Souto do Vello celebrou o seu XV aniversario cunha saída de 6 días á illa de São Miguel no arquipélago das Azores. Segundo opinións que nos chegaron aos nosos oídos, para uns foi a mellor viaxe das súas vidas, outros dicían que non o perdoarían se o perdesen; e así todo o mundo foi manifestando que quedaran moi contentos coa viaxe. Gran parte da “culpa” do éxito desta saída foi polo  excelente e milimétrico traballo da organización, que unha vez máis nos demostra que disto saben moito e non escatiman á hora de adicarlle horas e traballo para que todos nos poidamos beneficiar. Moitas grazas!!!

Segundo o plan de ruta, tiñamos marcada a saída de Matamá na mañanciña do sábado 8 de abril ata o aeroporto de Porto. Voamos de Porto a Lisboa e de Lisboa a Ponta Delgada, capital da illa. Chegamos ao mediodía do sábado para instalarnos no hotel. Inmediatamente despois xa fomos facer un percorrido para coñecer os lugares máis emblemáticos da capital.

No segundo día de estancia e primeiro de andaina, o plan era ver a paisaxe máis espectacular da illa. Unha ristra de conos volcánicos convertidos en lagoas naturais cunha vexetación verde intensa e bosques profundos. Comezamos na Lagoa do Canário e seguindo por un sendeiro moi bonito chegamos ao Miradouro da Vista do Rei,  para apreciar magníficas panorámicas das diversas lagoas (Lagoa Rasa, Lagoa de Santiago, Lagoa Verde, Lagoa Azul).  Seguimos camiñando pola cresta do volcán ata chegar á freguesía da Sete Cidades.

Á volta pasamos por unha plantación das típicas ananás das Azores. Alí puidemos observar o sistema de cultivo destas ricas froitas en “estufas” (invernadoiros) de cristal pintado de cal. O ciclo completo da produción dura 18 meses e o resultado final é un froito de características únicas recoñecido como o mellor do mundo.

Volta ao hotel e cea libre con paseo polo centro da cidade.

No terceiro día e segundo de andaina fixemos a saída á Lagoa das Furnas. Trátase do  lugar con maior riqueza natural e xeovolcánica de todo o arquipélago. Fomos ata a freguesía de Furnas e saímos en dirección ao Pico do Ferro. Despois dunha bonita

subida chegamos ao miradoiro desde o que gozamos de espectaculares vistas sobre a Lagoa das Furnas coas súas fumarolas onde cociñan o famoso “cozido das Furnas”. É unha zona de caldeiras onde aproveitan a calor interna do volcán das Furnas para cociñar. Cando baixamos asistimos á “tirada” do cocido, onde os propietarios do restaurante proceden a retirar as potas coas carnes e verduras xa perfectamente cociñadas.

Continuamos camiño ao redor da lagoa ata chegar ás proximidades da ermida de Nossa Senhora das Vitórias, construción gótica do século XIX. Alí o autobús trasladounos ata a vila para proceder á degustación do famoso cocido.

Despois de comer visitamos o parque botánico e termal de Terra Nostra. A maioría gozaron dun baño nas augas volcánicas e logo visita ao paraíso que supón o parque.

Volta ao hotel, ducha, cea e paseo.

O cuarto día e terceira andaina tiña reservada unha espectacular subida ata a Lagoa do Fogo, unha das de máis difícil acceso na zona sur da illa. Polo camiño contemplamos unha importante poboación de gaivotas. Esta lagoa é das máis espectaculares dende o punto de vista xeolóxico e natural. De alí continuamos por outro sendeiro para baixar ata unha antiga fábrica de luz. Despois do xantar nunha das múltiples áreas de descanso que hai pola illa (por certo cunha limpeza exquisita) fomos ata o espazo natural de Caldeira Velha coas súas cores verdes, ocres, vermellas...Houbo baño e visita ao centro de interpretación de vulcanoloxía para coñecer a formación da illa.

Regreso ao hotel e hoxe tocou cea de grupo no restaurante A Tasca.

No 5º día de estancia e último de andaina repartímola en tres partes. Primeiro visitamos a plantación de té, considerada única en Europa. Estivemos nas instalacións de Chá Gorreana. Aproveitamos para ver a maquinaria orixinal, que data de mediados do século XIX, e que estaban en pleno traballo xa que é o momento da recolección. Houbo degustación de chá verde e chá préto e saímos para pasear pola

plantación...interesante e sorprendente! Ao remate collemos o autobús que nos levou ata o Padrão das Alminhas e dende alí fomos camiñando ata o Miradouro da Pedra dos Estorninhos. Ao remate dirixímonos ao parque natural de Ribeira dos Caldeirãos, o maior núcleo de muíños de auga das Azores. Ademais ten un par de fervenzas que fan do lugar un espectacular remate das nosas andainas.

Volta ao hotel para preparar as maletas.

No sexto día algúns aproveitamos para visitar o mercado da Graça e mercar algún queixo e ananás (produtos típico da illa).

Volta ao hotel para coller a equipaxe (moi ao noso pesar) xa que nos agardaba o autobús para levarnos ao aeroporto. Viaxe de volta perfecta, sen incidentes, sen atrasos...e chegada a Matamá sobre as 10 da noite onde puxemos o punto e final a unha interesantísima viaxe.

Agradecémoslle ao home do tempo que nos permitiu facer todas as actividades a pesar da constante ameaza de tronos e lóstregos que tivemos toda a semana.

A organización quere facernos chegar o seu agradecemento polo comportamento do grupo, a puntualidade exquisita e a actitude positiva de todos os participantes nesta celebración do XV aniversario.

Fai clic neste enlace para ver as fotos do 1º día.

Fai clic neste enlace para ver as fotos do 2º día.

Fai clic neste enlace para ver as fotos do 3º día.

Fai clic neste enlace para ver as fotos do 4º día.

Fai clic neste enlace para ver as fotos do 5º día.

Fai clic neste enlace para ver as fotos do 6º día.


Se queredes ver as fotos que nos enviou Ángeles facede clic en cada día:
1º día - 2º día - 3º día - 4º día - 5º día - 6º día

Illa de São Miguel (Açores)

Ameijoeira - Outeiro do Castelo

Din que as persoas somos animais de costumes… pois os do Souto do Vello cumprimos co dito e un ano máis (e xa van doce) asistimos ao noso santuario do bacallau para dar boa conta das postas que nos ofrece o amigo Fernando. Pero antes hai que facer ganas e alá fomos ata a localidade de Ameijoeira, na

fronteira galaico portuguesa. Alí comezamos unha andaina que prometía dificultosa pola climatoloxía que nos acompañaba na viaxe pero que se converteu nunha das máis bonitas e agradables das que levamos feito ultimamente. Na saída saudamos na súa capela ao Señor da Boa Morte...polo que poida pasar...e despois de pasar por un forno comunitario comezamos a ascensión ao alto da serra como se comezan as andainas por esta zona de Portugal. Moi pronto nos atopamos cunha presa que había que cruzar e para iso o equipo de enxeñeiros que levabamos con nós fixeron posible que parase a auga para poder pasar sen problemas. A partir de aí e por sendeiros pechados e rodeados de carrascos, uces e algún toxo fomos cara o Outeiro do Castelo. A paisaxe que nos rodeaba era impresionante, espectacular... Despois dun complicado descenso chegamos á estrada, xa en terras galegas, que cruzamos

para coller rumbo á localidade de Pereira, no concello de Entrimo. Antes tivemos que cruzar unha valga que formaba un bosque encantado polo que discorrían as augas cristalinas do río Agro. Nun día chuvioso e con néboa pódese dicir que pasas por un bosque onde podes atopar fadas e mais rebecos choutando ledos por entre as árbores cubertas de musgo. Pasada alocalidade de A Pereira xa collemos ruta de volta cara o autobús. Dez minutos de viaxe e chegamos a Castro Laboreiro para degustar o bacallau e o cabrito riquísimo que deu paso a un magnífico festón amenizado polos nosos Soutiños, que desta volta contaron coa colaboración espontánea do acordeonista Fernando, e que fixeron as ledicias dos presentes. Non había ganas de voltar para Vigo, pero había que vir para ir

preparando as equipaxes que levaremos en busca do anticiclón das Azores. Unha xornada para lembrar.

Para ver as fotos fai clic aquí. Estade atentos que en breve se colgará un precioso vídeo da andaina.